سال و ماه

دیدى یک چیزى را که لازم دارى و قرار است سر راهت قرار بگیرد ، به اقسام بهانه ها مى آید .. ؟! مثلا از دست خودت حسابى ناراحتى و از وقتى بیدار مى شوى توى ذهنت مى خواند : از کریمان فقرا جود و کرم مى خواهند .. بعد به خودت جواب مى دهى که بله خب .. کریم است و مهـربان . مى روى سمت صبحانه ، میزنى روى دکمه ى رادیو و شروع مى کند که : بیاید ذکر امروز را با هم زمزمه کنیم ، و زمزمه مى کنى همراهش که یا ذالجلال والاکرام .. باز با خودت مى گویى بله بله .. کریم و مهـربان ، مى دانم . اما این "اما" ها هنوز روى دلت رژه مى روند. مى نشینى توى ماشین، توى راه ، مى خواهى شروع کنى درس خواندن که مى بینى مفاتیحت توى کیفت جا مانده ، بازش مى کنى .. اولین چیزى که مى آید : راز و نیاز امیدواران ، چشمت مى خورد به خط پایین که نوشته : اى آنکه هر گاه بنده اى از او بخواهد عطایش کند .. دلت اما هنوز قرار ندارد. و تقویم را باز مى کنى کارهایت را بنویسى کن باز انگار بسته اى برایت فرستادند ، خوتم نوشته اى که : از مهـر تو دارم نشان .. دل ات آرام مى شود این بار .. و با خودت تکرار مى کنى ، مهـر ِ تو .. مهـر ِ تو .. مهـر ِ تو . . 

سرت را مى گیرى بالا مى گویى ، آخر خدا .. چطور انقدر قشنگ نامه نگارى مى کنى ؟! .. 

.